Ben şair hâlimi pek severim

Ben şair hâlimi pek severim
İnsanca bulurum kendimi de ondan.
Bir hayvanın içinden çıkan asalete bakın hele.
Bu ince, bu nazik adam ben olmalıyım.
Aşka karşı boyun büken, duygulu gözlerle etrafı süzen bu adam
Ben olmalıyım.

Ben şair halimi pek severim
Gerçekten şair olduğumdan değil,
Bu şair hali takınmak bile yetiyor bana.
İnsanlık aleminde erdemlerin en büyüğünü kapmış gibiyim
Ben hayatı seviyorum, ben aşkı seviyorum, ben Yaratanı seviyorum diye haykırmak geliyor içimden.
Ama yine de korkuyorum işte.

Ben şair halimi seviyorum
Ama sen şair halimi sevmiyorsun
Ben ne zaman duygu kervanına katılsam sırılsıklam
Elinde kırbaçla dolaşıp şak şak omuzlarıma vuruyorsun
Ben aşk diyorum,
Sen acı diyorsun
Ben aşk diyorum
Sen acı diyorsun
Ben hancı diyorum
Sen sancı diyorsun
Ben "şeb-i arus" diyorum,
Sen tutacağız oruç, boş kaldı boruç diyorsun.