Güzellik

Bütün güzellikler, içimdeki bütün güzellikler seninle birlikte ortaya çıktı. Öldü sandığım ağaçlar, çiçekler, bahar gibi yeniden yeşeriyor. Bir kardelen gibi buzlarla kaplı vadilerimde açtığından beri güzellik nedir biliyorum artık.
Tanrı’nın yüreğime nur olarak üflediği sensin aslında. Bedenimin isyan edercesine koştuğu başı dik yokuşlar ancak senin güzelliğinle aşılabilir.
Sürekli kendini beğenen ve kendine hayran olan bendim. Peki kalbim şimdi niçin böyle davranıyor? Neden seninle yok olmayı istiyor? Varlık ve yokluk ikilemi nedendir ki seninle bir’e iniyor ve ikilem ortadan kalkıyor?
Senin güzelliğinle birlikte ölüm korkusunu yenişime şaşıyorum. Artık ölümsüzlüğün sırrını öğrendim. İstesem de ölmeyeceğimi biliyorum artık. Sen varsın ya artık ben ölümsüzüm. Sen, kendi güzelliğini görmem için aşk verdin bana. Hem de benim kaldırabileceğim kadarıyla bir aşk… Ruhumun yanışını gördüm ve senin yoluna katlandığım ezâ, bende tutkuya dönüştü. Ya dert yahut deva ne fark eder. Senden gelen her şeyin hoşluğu sardı beni. Lakin yaşamayı çok seven ben, neden şimdi senin yanına gitmeyi ister ve düşünür oldum? Halbuki yıllar yılı dört duvar için çaba harcayıp durdum. Şimdi tam da dört duvara kavuşacakken şimdi bu duvarsızlık niye?
Yıllar yılı seni ve aşkını hep şüpheyle karşıladım. Neden bana hak ettiğimden fazlasını veriyorsun? Belki söylemiyorsun ama ben anlıyorum ki sen beni fazlasıyla seviyorsun? Sürekli koruyup kolladığın benim. Aşkın sahibi ise sensin. Sen beni böyle sevmesen, ben seni bu kadar sevemezdim.
Senin güzelliğinin aksi bana yansımış. Sen, beni izlerken aslında kendini seyrediyordun. Sen beni bu yüzden affettin.
Ben seni tanıdığım için çok mutluyum. Benimle olduğunu biliyorum, artık bütün dileklerim seninle.