Kepse

Ruhuma çöken ve bütün ağırlığı ile beni saran Kepse’yi yendim. O ağır külçesiyle apartmanın üzerine çökmüş ve beni arıyordu. Ben uyuyordum. Ruhum, uykudayken bedenim, onu fark etti. O sırada küçük çocukların ve bebeklerin ruhları tedirgin oldular. Yaşlılar ve gençler kabus gördüler. Anne ve babalar, çocukların ve bebeklerin seslerine uyandı. Ama sen beni arıyordun. Gözlerim kapalıydı ama ruhum uyanık. Üzerime çöktün o kıllı ve ağır vücudunla. Beni bunaltmak ve sıkmak istedin. Hani bağıracaktım ama sesim çıkmayacaktı. Hani kalkmak istesem de kalkamayacaktım. İşte bunlar olmadı. Sen benim ruhuma oturamadın, çökemedin, gırtlaklayamadın beni. Çünkü artık, ansızın yakalanamayacak kadar uyanığım. Sesin ayak seslerin geliyor kulaklarıma. Ve ben ruhumla, seninle mücadele etmeye hazırım. En kanlı savaşları yaparım bunu biliyorsun. Artık benim mahalleme ve bana uğrama. Gördün işte. Karşına çıktım ve sen kaçtın gittin. Çünkü senden razı değilim. Seni yanımda ve yöremde istemiyorum.

Yorumlar